به نام خدا


کـارنـامه نــور (زندگینامه امام خمینی)

فصل اول از ولادت تا وفات

 10 . حادثه مدرسه فضیه ( ادامه ی بخش چهل و  هشتم )

بی‏هیچ تردیدی 15 خرداد آغاز خونین و مبارک انقلاب اسلامی مردم ایران بود. امام خمینی پس از 19 روز حبس در زندان قصر به زندانی در پادگان نظامی عشرت‏آباد منتقل شد. شاه از غیبت امام سوءاستفاده کرده نهضت اسلامی را به شورش کور و بلوای دشمن‏پسند و اقدامی وحشیانه متهم می‏کند. سپس آن را نه قیامی مردمی که تحریکی از آن سوی مرزها می‏خواند و مدعی می‏شود که در این قیام رهبر مصر، جمال عبدالناصر سهم بسزایی داشته است. وی با انتساب قیام بزرگ خرداد به بیگانگان و گاه متهم کردن آن به ارتجاع و توحش، می‏کوشید ماهیت اصیل آن آشکار نشود؛ زیرا او به درستی دریافته بود که ماهیت این قیام، هرگز استحاله نخواهد شد و دیر یا زود دوباره سربرخواهد آورد و یک بار دیگر پایه‏های حکومت او را خواهد لرزاند. اتهامات شاه، هیچ‏کدام کارگر نیفتاد. زیرا همه ناظران و آگاهان سیاسی می‏دانستند که عناصر چپ و کمونیست‏ها نه تنها هیچ‏گونه مشارکتی در این قیام نداشتند، بلکه آن را حرکتی کور و ارتجاعی و ضد اصلاحات مترقیانه شاه می‏خواندند. اصالت و استقلال قیام خرداد به اندازه‏ای آشکار بود که اتهام نفوذ و دخالت مصریان نیز در آن، هیچ پیامد خوشایندی برای شاه نداشت.

امام خمینی در همه ایامی که در حبس بودند61 و یا تحت مراقبت به سر می‏بردند، هیچ یک از سوالات بازجویان را پاسخ نگفت و در همه این مدت کتاب‏های مربوط به تاریخ معاصر ایران ـ به ویژه مشروطیت ـ و کتاب "تاریخ جهان" نوشته جواهر لعل نهرو را مطالعه می‏کردند. مقاومت و روحیه ظلم‏ستیز امام، حتی در زندان و تبعید، آخرین امیدهای شاه را به یاس مبدل کرد. دستگاه حاکم از سویی می‏کوشید که ایران را برای بیگانگان، به ویژه امریکا، امن و دارای ثبات نشان دهد و از دیگر سو غرورِ شاهنشاهی خود را سخت در معرض لطمه و خدشه می‏دید. او هرگز گمان نمی‏کرد که ایران به این سرعت و یکپارچگی علیه او بسیج شود و عالم و عامی آزادی رهبر قیامی را مطالبه کنند که او را چنین خوار و بی‏مقدار کرده بود. هنگامی که امام خمینی را از زندان عشرت آباد به خانه‏ای در داودیه بردند، مردم تهران چون سیل بدان سوی سرازیر شدند و آن منطقه نظامی را مانند نگینی در آغوش همت و ارادت خود گرفتند. آخرین حیله‏ای که رژیم فریبکار پهلوی اندیشید، آن بود که در روزنامه‏های دولتی، خبر تفاهم مراجع تقلید را با مقامات حکومتی جعل و منتشر کند. برای امام خمینی مقدور نبود که صدای اعتراض خود را به این فتنه ریاکارانه به گوش مردم برساند، اما همه آنان که با روحیه و ثبات قدم ایشان آشنایی داشتند، مجعول بودن خبر تفاهم را دریافتند. بیانیه‏های بسیاری از سوی علمای وقت منتشر شد و همگی چنین تفاهم مجعولی را تکذیب کردند. شاید موثرترین و گویاترین بیانیه در میان همه آنچه در آن روزها منتشر شد، اعلامیه افشاگرانه و صریح آیت‏اللّه العظمی مرعشی نجفی بود. آیت‏اللّه مرعشی در این اطلاعیه که مورخ 15 ربیع‏الاول 1383 (15/5/42) منتشر شد، جزئیات خبر مجعولی را که روزنامه کیهان و اطلاعات در عصر 12 مرداد 42 چاپ کرده بودند، نقد کرده و پاسخ‏های روشن و متینی به محتوای دروغین آن می‏دهد.62

                                                                       ادامه دارد ...

منبع :تبیان